Dzień 8 - Kobieta wielkiej wiary

Słowo Boże: „Tak też i ja przyszedłszy do was, bracia, nie przybyłem, by błyszcząc słowem i mądrością dawać wam świadectwo Boże. Postanowiłem bowiem, będąc wśród was, nie znać niczego więcej, jak tylko Jezusa Chrystusa, i to ukrzyżowanego. I stanąłem przed wami w słabości i bojaźni, i z wielkim drżeniem. A mowa moja i moje głoszenie nauki nie miały nic z uwodzących przekonywaniem słów mądrości, lecz były ukazywaniem ducha i mocy, aby wiara wasza opierała się nie na mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej” (1 Kor 2, 1-5).

Z życiorysu: W organizowaniu nowej wspólnoty zakonnej matka Gruszczyńska napotykała na ogromne trudności. Przez dwadzieścia kilka lat musiała pełnić funkcję przełożonej generalnej w Zgromadzeniu, którego nie była formalnie członkinią. Stawało się to powodem głębokich kryzysów i napięć wewnątrzzakonnych. Ta bezprecedensowa sytuacja wikłała matkę Kazimierę w głębokie rozterki i dylematy osobiste, była źródłem jej dotkliwych cierpień duchowych. Mimo to Zgromadzenie rozwijało się systematycznie. W 1884 r. z inicjatywy matki Gruszczyńskiej Zgromadzenie franciszkanek otworzyło pierwsze placówki zakonne: w Zawierciu, Odessie, Krasławiu i Wilnie. Celem tych fundacji była opieka nad chorymi. Przełożona generalna zaangażowała się następnie (po 1884 r.) w organizowanie przytułków noclegowych w Warszawie dla najbardziej opuszczonych. Przytułki takie powstały na Solcu, Nowolipkach, Szerokim Dunaju, na Pradze, przy ul. Pańskiej. Pracowały w nich siostry franciszkanki. Z inicjatywy matki Kazimiery Gruszczyńskiej i Marii Wrotnowskiej powstał w Warszawie zakład dobroczynny dla ubogich matek, zwany później "Maternite" ("Macierzyństwo"), który przyjęły pod swoją opiekę franciszkanki (DO).

Modlitwa o beatyfikację: Boże, najlepszy Ojcze, bądź uwielbiony za powołanie Kazimiery Gruszczyńskiej do służby w Kościele. Ona wielkodusznie odpowiedziała na otrzymany dar i stała się matką nowej rodziny zakonnej. Pełna obecności Ducha Świętego, na wzór Chrystusa niosła pomoc i pociechę chorym, cierpiącym i strapionym.
Pokornie Cię proszę, Boże w Trójcy Świętej Jedyny, udziel mi za jej przyczyną łaski... i spraw, aby dostąpiła chwały ołtarzy we wspólnocie Ludu Bożego. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Imprimatur Kurii Metropolitalnej Warszawskiej z dnia 19.11.2014, Nr 3803/D/2014.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz